1535 توهم توطئه، دشمن فرضی!

نمیخوام پارانویید باشم. اما تقریبا بهم ثابت شده که تا وقتی که زندگی miserable و بدبختی داری همه آدما نسبت بهت خوبن. تا وقتی هم سطح اونایی، و حتی اگه خوبیای زندگیت کمتر و پایین تر هم باشه که چه بهتر اصن... هر چقدر هم خوشبخت باشن غرق خوشیای خودشونن.

 

اما به محض این که بفهمن یه ذره زندگیت رو رواله و داری از بدبختی درمیای سریع حسادتشون شروع میشه و خبر بد این که نمیتونن این حسادتا رو پنهان کنن و داغ میمونه رو دلشون که تو چرا داره زندگیت درست و حسابی میشه، چرا آدم درست درمون پیدا کردی، چرا من نه اصن؟