یکم به آیندت فکر کن! این بهترین دورانته واسه درس خوندن. ببین دیگران رو و عبرت بگیر احمق خانم....
داری فقط روزُ شب میکنی و شبُ روز... در حالیکه نه هیچ مسئولیتی داری نه هیچ کاری. اگه روزی 4 ساعتم اونجا بری داری. داری به خودت کم لطفی میکنی دختر. بدجور. کم لطفی نکن!
چادر سرم میکنم. رو به قبله وایمیستم. هنوز به رکعت دوم نرسیده گوشیم زنگ میخورم. چادرو آز صورتم میدم بالا و زیرچشمی نگاه میکنم. خودشه. میگم خب اینو دو رکعته تموم میکنم جوابشو بدم.اما دلم نمیاد.تا نزدیکای آخرای رکعت چهار زنگ میخوره و قطع میشه. تا سلام بدم دوباره زنگ میخوره. خودشه. گوشیو برمیدارم ：)
وقتی از فرصت ده دقیقه ای که دوستش نیس استفاده میکنه و بهم ز میزنه شاد میشم. تا اونجا آروم میشم که از امکان امشب نبودنش ناراحتم نمیشم. زندگی در جریانه. هرچند که من حوصله نوشتن تو این وبلاگ رو نداشته باشم.هرچند که از اینستا و تلگرامم هم ساین اوت کنم و قیافه کنکوری به خودم بگیرم.در صورتی که نیس. بازم این قیافه رو جدی تر به خودم میگیرم.من لایقشم!
چقدر وعده مشهد رفتنمون دلچسب بود. چقدر دلم با تصور حرمش لرزید که چشمام خیس شد. اگه اون روز بیاد مطمعنم بازم چشام خیس میشه...
*خیلی سست عنصر شدم. با هر تلنگری اشکام سرازیر میشن. حتی در رابطه با تصمیماتم هم سست هستم. خدایا تو پشتم باش...
#امام رضا...
یکشنبه بیست و نه آذر نود و چهار
نوبت مشاوره. دوازده ظهر. قرار ناهار. کاج و عطاویچ و آرد. درنهایت عطا مستر و پیتزا استیک با نوشابه مشکی. بسته نشدن دکمه های پالتوم. پیاده روی از همون مسیر همیشگیمون. باد سرد و دستای سرد و گرممون. پیاده اومدن تا.... اونوقت جدا شدن من ازش از استرس. اومدن من به خونه و دلگیر شدنش. غروب رفتن به عیادت شین با نین. بعدش اومدنم به خونه و آخر شبی درست کردن مسقطی انار. دوشنبه سی ام آذر نود و چهار...
فرداییش صب رفتن به محل کار موقتی و کمی کار کردن و گرفتن یه جایزه. نمیدونم بابت شب یلدا یا حقوق. بعد ظهر با درست کردن ژله هندونه شکل و ظرفپیرکس و سلفون! کک اومدن یه بسته ژله انار و پیاده پرسون پرسون رفتن تا سرمیدون و با تاکسی برگشتن تا خونه. پر کشیدن طوطی نازنینمون به سمت خدا：( و گریه من و مامان و مامانش ：((( غروب خالی کردن پوست پرتقال، دون کردن انارا و خورد کردن پرتقالا. بعدش تزیین انار و خورد کردن یه کمی میوه دیگه و پایان کار من و خستگیم. شب و مهمون و شب نشینی چله. فال حافظ و یا رب آن نوگل شیرین ک سپردی به منش و شب نشینی تا یک و ربع...
بخشی از آرشیو قبلیم رو ک برام اهمیت داشت خوندم. چیزایی رو با زمان یادم رفته بود ک تجدید خاطره شد. چه قدر هم که قلمم و طرز نوشتنم باالانم تفاوت داشت. دوس داشتم. سبک نوشتنم مختصر نویسی های گاه و بیگاه و ذکر مسایل مهم زندگیم بود. اما خب خوبی سبک جدیدم هم اینه که جزییات بیشتری رو اینجا مینویسم. اما سعی میکنم باز هم به شیوه قبلم نوکی بزنم و هر از گاهی که حوصله روزمره نویسی ندارم یه سبک مینیمال اشاره ای به اون برحه یا برهه داشته باشم. محض ثبتت در تاریخ بگم که الان با هم دعوامون شد سر هیچی و الکی الکی! از خیلی قبل قرار بود فردا ناهار بریم پیتزا. امشب ک اشاره ای هم نکرد تا ببینم فردا چه میکنه!
امشب کمک مامان بابا کردم و کمی آب نارنج گرفتم. درس امروز تعطیل تعطیل بود متاسفانه. صب که اونجا بودم بعدظهرم حموم بعدشم ناخن و بعدشم وبگردی وقتی برام نذاشت. گفتم حداقل یه کار مفید کنم که رفتم سراغ نارنجا! دیروز ترازم از سری قبل هزارتایی بالاتر اومد و رتبمم دویست تایی پایین تر.اما بازم وضع راضی کننده نبود. به امید خیر
با کمک خدا امروز روزه پنجم رو هم گرفتم. صب اداره بودم ک تا ظهر سرم با کار مشغول بود . و عصر هم یک ساعت و نیمی معادلات خوندم تا اذان . راستی پریروز هم رفتم پیش یک مشاور...
محض ثبت و فراموش نکردنم امروز روزه چهارمی رو هم گرفتم. بازم پریشونم. فکر و خیال رسوام کرده...
خب اولین کاری که میتونم بکنم اینه که نبودن رشته زبان و حتا مدیریت رو در رشته های شناور به فال نیک بگیرم. چون کار دیگه ای از دستم برنمیاد! و باز هم بدونم که هیچ کار خدا بی حکمت نیس و شاید از بین اون شصت و شیش تا شناور علوم تربیتی رو انتخاب کردم که با کار آیندم جور دربیاد! مصلحت خدا رو قربون. نمیدونم اما کار کردن تو کارخونه اگرچه لذت بخش میتونه باشه اما شرایط سختی رو میطلبه که من از پسش به سختی برمیام و نمیخوام همه زندگیم وقف کارم باشه... حالا تا بازم صلاح در چی باشه، ما که نمیدونیم!
دیروز صب بلخره بهش گفتم اونایی رو که نباید میگفتم و یجورایی خودمو سبک کردم اما خب ارزششو داشت چون بعدظهرو با هم گذروندیم :)
با هم رفتیم یه جایی تو کوچه همون جای همیشگی و من یه شکلات گلاسه و اون ی قهوه ترک با کیک سفارش دادیم و یکمی پیش هم نشستیم و بعدش قدم زنان رفتیم به سمت محل کار من. از هم جدا شدیم و من رفتم تا فاینال بچه ها رو بگیرم. جلسه های فاینالُ خیـــــــــــــــــــــــلی دوس دارم اما خو از همه جلسه ها زودتر تموم میشه! خلاصه که کلاس اول نمایش داشتن جلوی مامانا که گند زدن و منم فکرم پیش یارم بود که حرفیم نداشتم واسشون بزنم. آخرش یه عکس هول هولکی با یه سری از فسقلیا انداختم و به خیر و خوشی تموم شد. کلاس بعدی هم که بزرگتر بودن فاینالشون رو زودی دادن و منم نشستم به صحیح کردن برگه هاشون و همونجا گرم گرم کارنامه ها و لیست نمراتشونم نوشتم و یا علی مدد که فورس نداشته باشم واس رفتم به آموزشگاه. خلاصه برگه تایم شیتمو پر کردم و بقیه حقوقمو گرفتم و زدم به چاک. رفتم سر راه یه دیویست گرم توت خشک خریدم واس خودم به همراه دستمال آنتی باکتریال و ژل دست و ی بسته دستمال مرطوب عینک واس جناب خان :) آخه عینکش کثیف بود. هرچی با مقنعه و مانتوم پاک کردم تمیز نشد ماشالا P:
صبم که پاشدم رفتم اونجا D: عجب جاییه اونجــــــــــــــــــــــا! ینی یه چی میگما! هیچی یکم کار کردیم و یکم شرو ور گفتیم و خلاصه ظهری اومدم خونه. مامان شله زرد رو به جاهای خوبی رسونده بود. هم زدیم و شمع روشن کردیم و دعای توسل خوندیم و کلی با ع تلاش کردیم عکس اینستاگرامی بگیریم که خب نشد! و بردیم بین همسایه ها پخش کردیم و هرچی هم به جناب خان گفتم بیا بگیر یدونه گفت نه که نه. لامصب شیفته این سنگینی و متانتشم (: هیچّی! بارون شدید بود و کسی نبود که باش بیاد و نیومد. غروبم یه ظرف بردم واس نین و ی ظرفم بردم واس شین! یکم پیشش موندم. من خیلی آدم درونگراییم. اون مدت که با ش بودم هیچ نتونستم زیاد باش حرف بزنم. مخصوصن که من متکلم وحده میشم و اون یه شنونده که توجهش زیادم بهم نیس ): یکمی هم دلم گرفت راستش. تنها رفتن پیشش سخته... با این حال ی کوچولو تونستم بخندونمش (: ایشالا به حق همین شب عزیز شفاش بده خدا. به هیچ پدر مادری نشون نده و ش هم شفاش رو زودتر از خدا بگیره. الهی آمین... ی ظرفم واس پ گذاشته بودم که بابا به باباش داد. بعدشم اومدم خونه ولـــــــــــــــــــــو تا الان. برم اتاقم ببینم من کجام جناب خان کجاس اینجا کجاس...
شنبه.چهارده آذر
امروز اولین روز از اولین گامم به سوی هدف بود.امروز با چادر رفتم اونجا. نمیدونم چرا همه دلشون روشنه. بعدظهرچادرمو کش زدم.اینقدر امروز تو دست و بالم افتاد که کلافه شدم.دوبار پشت میزم بودم دیدم زارتی افتاد چادره.اونجام البته کلی خنده بود.
همین الان با باباحرف زدم. یه سری تصمیما و نتایجی گرفتیم که میترسم اگه ننویسم یادم بره! قراره این جا رو برم. کلاس زبانا رو هم برم. بعدظهرا بشینم واس ارشد رشتم بخونم. بصورت شناور هم یه رشته دیگه، احتمالا زبان امتحان بدم. البته دیروز جناب خان کلی نصیحت و راهنماییم کرد.کلش گاهی خیلی خوب کار میکنه.الان عاشقشم! با اینکه هنوز بهم پیشنهاد بیرون رفتن نمیده.اما احتمالن خودم واس سه شنبه بهش پیشنهاد ناهاری چیزی بدم. شایدم تونستم کاری کنم که خودش پیشنهادشو بده! چی بگم والا. گیر کردیم از دستش.کل امسال دو سه بار بیشتر همو ندیدیم o.O
جالب اینه که با اینکه تصمیممو گرفتم زورم میاد پاشم.الان پام رو پای باباس خودمم لمیدم روی مبل. پاشم یه یاعلی بگم. راستی امروز ختم هفت تا نادعلی رو شروع کردم.شاید ختم حشر رو هم شروع کنم. خدایا شکرت واسه یه قدمی که واسم باز کردی. خدایا مرسی واسه آرامش نسبی که بهم دادی. خدایا همینجوری بنداز به دلم هرچی که باید باشه رو.خدایا خیلی چاکرتیما حواست هس؟
