همه تنهاییا با من رفیقن...

* به درجه‌ای رسیدم که دیگه تو هیچ پیامرسانی هیچ پیام شخصی‌ای ندارم... تو تل فقط پیامای کانالاس که همشم میوته. مگه اینکه تو گروهی چیزی منشن بشم که اونم واسه جوابای پیامای خودمه :|. تو واتس هم فقط چند روزی یبار خودم به یکی دو نفر پیام بدم اونا جواب بدن. مگه اینکه دانشجوم یه پیامی بده :|

حتی ایمیلم واسم نمیاد... اس ام اس که حرفشم نزن. فقط تبلیغاتی. خیلی سال بود اینجوری نشده بودم... دیگه هر نوتیفی که بیاد میتونم حدس بزنم که کیه. چون ۹۹٪ جواب پیامای خودمه :(

* یه پیج گروه کوهنوردی پیدا کردم تو اینستا. یکی واسه اینجا یکیم واسه شهر دانشگاه. دیدم شنبه برنامه دارن. خیلی دلم خواس برم. تو حموم فک میکردم که آخه به کی بگم با هم بریم؟ ییل که راه عادی هم با ماشین میره. عمرا بتونه بیاد. بیاد اونجا سنکوپ کنه کی جواب باباشو بده؟ عمرا بهش بگم. سین که بدون آقاش آب نمیخوره. نین که شوور کرد و کلا رفت از اینجا. ال که اصلا اینجا نیس. دوتا گزینه اومد به ذهنم. یکی ش یونی یکی هم نون... نون ۹۹٪ پایس. ش هم نمیدونم اینجاس یا تهران. البته اگه اهل کوه باشه.... دیگه دور و ورم خلوت خلوته. کسی رو ندارم.... از بچه‌های کارشناسی هم با کسی مراوده ندارم. مگه اینکه به دانشجوم بگم. اونم پایس :|