420

آدم خوبیه اما به بعضی حرفاش و دیدش به آینده خودش که نگاه میکنم میترسم خب. این حق منه که یه زندگی نرمال خوب از نظر شرایط حداقل مالی داشته باشم. چرا باید قبل از شروع زندگی مشترک تو گوشم بخونه که ما هرگز نمیتونیم عین خواهرامون زندگی بسازیم؟ آیا بس نیس بدبختی کشیدن من؟ از الان حسرت به دل بمونم تا کی؟ پول همه چیز نیس اما یه فاکتور مهمه تو زندگی دو تا آدم. مخصوصا یه مقدار جسارت و بلندپروازی. من که یکی رو مث بابا و ننم نمیخوام؟ دوست داشتن خوبه، خیلی هم خوبه. این خیلی چیزا رو ضمانت میکنه و دلتو گرم. اما شرایط اجتماعی و ذهنی هم خیلی خیلی مقوله مهمیه...

در نهایت من با این حرفا خودمو راضی میکنم اما اون هم باید راضی بشه به تموم کردن...

همه جام تیر میکشه!