نشستم زار زار گریه میکنم
اصلا یادم نبود امروز دوشنبست. همش فکر میکردم یکشنبس. از رو گوشی دیدم و اشکم درومد
من به هیچ کاریم نمیرسم. تا میام خونه شب میشه. کی رایتینگ بخونم :((((
خیلی غصه دارم خدایا :"(((((((((((
حال روحیم داغونه. یه کوه از نفرت و بغضم
حالم از همه کس بهم میخوره
و سریع به گریه میفتم
و جایی رو ندارم که برم
و احساس تنهایی باهامه
و احساس پوچی
و احساس بی لیاقتی
نمیتونم پول آنچنانی دربیارم
(کمی دارم درمیارم البته)
و چی؟
و حس میکنم پروداکتیو نیستم
و همه اینا باعث میشه با کوچکترین جرقه ای به گریه بیفتم....
واقعا راهی هست من از این خونه برم؟؟؟
بعد از خوندن این باز به سرم زد که چقدر تنهام
بعضی تنهاییا خوبن، یا آدم به این نتیجه میرسه که خوبه، مثل همون که بهش لینک دادم
اما بعضی وقتا تنهایی آزاردهنده میشه. مث همین تنهاییا که تو این هشتگ من هست.
وقتی میخوام یه برنامه ای رو برم اما هیچکسی رو ندارم که باهاش برم
وقتی میخوام جمعه ای برم کوه باز کسی رو ندارم
وقتی حتی میخوام برم بیرون و خرید، کسی رو ندارم
یا وقتی میخوام به کسی زنگ بزنم اما هیچ کسی نیست
من خیلی تنهام، اما خب با وجود اینی که دوستای زیادی دارم.
تو شهرها و کشورهای مختلف
دور و نزدیک
اما خب تنهام
تنهایی من یه خورده عجیبه
خیلی وقتا توی یه جمع هم باز این منم که تنهام
:(
زن همسایه اومده خونمون
بهم میگه ایشالا خوشبخت شی، عروس شی
به مامان میگه ایشالا یکی بیاد دستتو بگیره ببره
یواش میگه یه چیزایی شنیدم
مامانم کم نیاورد گفت آره، اما همه رو رد میکنه
زنه بهم میگه چرا... خواستگار دو بار سه بار بیشتر نمیادا
منم با یه قیافه پوکر فیسی گفتم خب نیاد. فدا سرم
به تخم مرغم
دو سال از این محیط و شهر دور بودم راحت بودم
باز شروع شد
یعنی فقط میشینن حرف دخترای مردم رو میزنن؟
آخرین باری که بهم پیام داد اولش گفت خوب هستید ایشالا؟
این یک گام مثبت بزرگ رو به جلو هست برای من
مخصوصا که در جوابش گفتم شما خوبید ریپلای کرد و نوشت ممنون از لطفتون
چون یبار اول پیامم ازش پرسیدم خوب هستین اصلا جواشو هم نداد :|
«همینقدر مغرور...، همینقدر بدقلق...»
یه دوس پسرم نداریم عطر گرونقیمت بهمون کادو بده :|
فازم فاز شعرای قدیمی سیاوش،
عشق یکطرفه،
بارون بهاری،
چک کردن دائم یاهو مسنجر،
شکست خوردگی عشقی،
پی ام اس
و همه حالای بد دنیا یه جا با همه ...
نخون سیاوش :( :(
دیشب ۴.۳۰ لپ تاپ رو خاموش کردم که بخوابم.
نمیدونم ساعت چند خوابیدم
خیلی احساس تنهایی میکنم این روزا
از این که هیچ کسی تو زندگیم نیس
آها، دیشب ساعت نزدیکای ۳ اومدم گوشیو آف کنم
یه پیام تو اینستا اومد
از یکی که نمیشناختم
الکی میخواس بلاسه یه کمی
کلی هم بهم گفت بداخلاق
بره گم شه بابا
خلاصه...
امروز ۱.۳۰ صبونه خوردم
یه مقدار شکل و نمودار از فایلام استخراج کردم انداختم تو مقاله
یه کمی یوگا کار کردم
دوش گرفتم و ساعت ۵.۳۰ تازه ناهار خوردم
باز یه کمی زبان خوندم
و کتاب
و شب با پسردایی اینا رفتم خونه دوستش که همسرش رو میشناختم عید دیدنی
حالا مثلا اونا همسن مامان بابای من مثلا
و تازه رسیدم خونه
شام نخورده
و مایل به خوردن چیزهای خوشمزه
اما چیزی پیدا نیست
دیروز یه فرنی زعفرانی من دراوردی پخته بودم
که الان دارم میخورمش
خلاصه حس تنهایی در من خیلی زندس
شین از آلمان اومده
پیام داد ببینیم همو
گفتم باشه تو خبر بده
من میام پیشت
هنوز خبر نداده
نمیدونم باید بازم چیزی براش بگیرم؟
شاید یه شاخه گل گرفتم
حالا ببینیم خبر میده؟
خیلی تنهاما
خیلی
سکوت شب رو دوست دارم
دیشب کلی سیاوش گوش میکردم و کار میکردم
بازم دلم نمیخواست بخوابم
دیگه تو رو در وایسی خوابیدم
ها امشب پسته هم خوردم بلخره!
آجیل داشتن
